Chagall mavisi bir tutkuyla sardı
beynimi kemanın sesi
yüreğimin çırpınışı ise Bergmann kırmızısı...
Doğrusunu iç sesim dillendirdi duyanı var mıydı
bilinmez..
Bilinmezler doğamın çekim alanına çöreklenmiş
çözümü bekler...
Bir es düşer avucuma sessiz çığlık eşliğinde..
Oysa yaşam yalın ve renkli...renk körü değilim iyi ki..
