acı incir tadı sinmiş
gecenin tenine
usulca akıyor
ölgün aydan karanlık
bir bıçak düşüyor
sessizliğin pasına
yırtılıyor dünyanın rahmi
dünya çığlık çığlığa
gözlerinizde ergimiş kurşun
ahh görmüyorsunuz
zaman ardı kalleşliği
parmak uçlarımdan akan
zemzem değil
binbir ağaçtan dökülen
zerdali çekirdeği acısı
o ki savaş zamanının ekmeği
en doyurganı
ve acının tatlı hali
yedi memesinde çiğ insan sütü
emziriyor dünya siyahı sarıyı beyazı
kurutuyor zincir tutmaz ihanetler
içimizde yapraklanan anaç ağacı