Hayatın bizi köşeye sıkıştırdığı ve zorladığı anlarda
gölgelerimizle karşılaşırız. Işık varsa, gölge de vardır. Kendimizden ne kadar eminsek, gölgemiz de o kadar karanlık olur. Gölge, bizde eksik olan, tamamlanmak ve anlaşılmak isteyen yanlarımızdır. Küçük yaşlardan itibaren, doğal olarak farkında bile olmadan kendimizi kendimize tanımlarız. Çevremizin etkisi, aile hayatımız, kardeşlerimiz, tüm yakınlar kendi kendimizi tanımlamamıza aracı olurlar.Kuşkusuz kendimizde bulduğumuz ve rahatlıkla kullandığımız yönleri öne çıkarırken, bu özelliklerin tersi gibi görülen yönleri, aslında yönlerimizi adeta kötü bir düşman, bir zayıflık ve gölge gibi düşünürüz. Ancak ne zaman kendi varsayımlarımızın ve kişiliğimizin etkisiz olduğunu görürüz, bu zor zamanlarda bocalasak da, aslında gölgelerimizden çok şey öğrenebileceğimizi farkederiz. Kendimize düşman bellediklerimizi kabul ettiğimiz ve anlayabildiğimiz ölçüde olgunlaşırız
.(alıntı)
ps; gölgemizden korkmadığımız günler diliyorum . |